Wczesne wykrywanie i interwencja w zaburzeniach rozwojowych u dzieci — dlaczego jest tak ważne?

Zaburzenia roz­wo­jowe to bard­zo duża gru­pa różnorod­nych przy­padłoś­ci, które pojaw­ić mogą się już w pier­wszych lat­ach życia dziec­ka. Więk­szość z nich może mieć ogrom­ny wpływ na jego przyszłość. Powin­ny więc zostać rozpoz­nane jak najszy­b­ciej. Dlaczego? Sprawdź, dlaczego wykry­wanie i inter­wenc­ja w zaburzeni­ach roz­wo­jowych u dzieci jest tak ważna!

Spis treś­ci:

1. Zaburzenia roz­wo­jowe u dzieci — co to takiego?
2. Znacze­nie wczes­nego wykry­wa­nia i inter­wencji zaburzeń roz­wo­jowych u dzieci
3. Jak wyglą­da wczesne wykry­wanie i inter­wenc­je zaburzeń roz­wo­jowych u dzieci?

Zaburzenia rozwojowe u dzieci — co to takiego?

Mianem zaburzeń roz­wo­jowych określa się różnego typu niepraw­idłowoś­ci, które pojaw­ia­ją się w roz­wo­ju dziec­ka. Zal­icza­my do nich:

•  Zaburzenia ze spek­trum autyzmu
•  ADHD
•  Opóźnie­nie roz­wo­ju mowy
•  Zaburzenia inte­gracji sensorycznej
•  Zaburzenia sfery moto­rycznej, takie jak zaburzenia napię­cia mięśniowego
•  Zaburzenia emocjonalne
•  Zaburzenia poznawcze

Zaburzenia te mogą mieć charak­ter całoś­ciowy lub częś­ciowy. W każdym przy­pad­ku negaty­wnie wpły­wa­ją na funkcjonowanie dziec­ka i znaczą­co obniża­ją jego kom­fort życia.

Znaczenie wczesnego wykrywania i interwencji zaburzeń rozwojowych u dzieci

Każdy rodzaj zaburzenia roz­wo­jowego u dziec­ka powinien zostać wykry­ty jak najszy­b­ciej. Im wcześniej otrzy­mamy właś­ci­wą diag­nozę, tym szy­b­ciej będziemy mogli pod­jąć dzi­ałanie inter­wen­cyjne. W prak­tyce oznacza to rozpoczę­cie dobrze ukierunk­owanej ter­apii. Im szy­b­ciej zostanie ona rozpoczę­ta, tym będzie ona skuteczniejsza. Dzię­ki temu objawy pojaw­ia­jące się u dziec­ka przy­na­jm­niej częś­ciowo ustąpią, a maluch będzie lep­iej funkcjonował w przyszłości.

Jak wygląda wczesne wykrywanie i interwencje zaburzeń rozwojowych u dzieci?

Z pode­jrze­niem jakiegokol­wiek zaburzenia roz­wo­jowego u naszego dziec­ka warto zgłosić się do pedi­atry. Poroz­maw­ia on z nami o naszych pode­jrzeni­ach i poob­ser­wu­je dziecko. Następ­nie skieru­je nad do odpowied­niego spec­jal­isty. Może to być m.in. psy­chi­a­tra, logope­da, psy­cholog, fizjoter­apeu­ta neu­rolog czy ter­apeu­ta inte­gracji sen­so­rycznej. Jest to zależne od tego, jakie dokład­nie objawy pojaw­iły się u dziecka.
Odpowied­ni spec­jal­ista dokład­nie zdi­ag­nozu­je nasze dziecko. Prze­bieg diag­nozy zależeć będzie od tego, jakie zaburze­nie jest pode­jrze­wane. To samo tyczy się inter­wencji. Metody zas­tosowane pod­czas ter­apii będą dos­tosowane indy­wid­u­al­nie do konkret­nego przypadku.