Mutyzm wybiórczy u dzieci — objawy, przyczyny, terapia
Niestety nie u wszystkich dzieci mowa rozwija się prawidłowo. Niektóre muszą zmagać się z pewnymi ograniczeniami. Jednym z nich jest mutyzm wybiórczy. Co to takiego? Jak można rozpoznać go u swojego dziecka? Odpowiedzi na te i inne pytania dotyczące mutyzmu znajdziesz poniżej!
Spis treści:
- Co to jest mutyzm?
- Co powoduje mutyzm dziecięcy?
- Choroba mutyzm — jak się objawia?
- Terapia w mutyzmie wybiórczym
Co to jest mutyzm?
Mutyzm wybiórczy, zwany także selektywnym, jest zaburzeniem mowy. Powoduje ono jej ograniczenie, ale przy równoczesnym pełnym rozumieniu. Najczęściej dzieci z mutyzmem mowę zastępują sobie poprzez komunikaty niewerbalne, takie jak gesty czy mimika twarzy. Mutyzm selektywny może przejawiać się cały czas, ale u niektórych dzieci objawia się on tylko w określonych sytuacjach.
Co powoduje mutyzm dziecięcy?
Mutyzm wybiórczy jest zaburzeniem o podłożu lękowym. Może to być wywołane przez czynniki anatomiczne, takie jak nieprawidłowości w obrębie aparatu mowy lub obszarów mózgu odpowiadających za mowę.
Przyczyną mutyzmu selektywnego mogą być również czynniki środowiskowe. Mogą to być wszelkiego rodzaju czynniki środowiskowe, takie jak traumy, ale także poświęcanie dziecku zbyt małej ilości uwagi.
Choroba mutyzm — jak się objawia?
Mutyzm wybiórczy u dzieci objawiać się może poprzez:
- Niemożność mówienia przy jednoczesnym opanowaniu umiejętności mowy
- Lęk przed mówieniem, czy byciem słyszanym, a w skrajnych przypadkach nawet byciem widzianym podczas mówienia
- Brak problemów z mówieniem w otoczeniu, w którym dziecko czuje się bezpiecznie
Ograniczenie mowy nie zawsze musi oznaczać mutyzm. Być może problemy z mową są wynikiem chwilowego stresu, który za chwilę przeminie. Mogą one być także objawem innych zaburzeń, takich jak autyzm czy niepełnosprawność intelektualna. Warto więc wykonać kompleksową diagnostykę i wykluczyć inne przyczyny. W jej przebiegu warto uwzględnić wykonanie badań genetycznych u dziecka.
Terapia w mutyzmie wybiórczym
Terapią mutyzmu wybiórczego zajmuje się psycholog dziecięcy wraz z logopedą. Pracują oni z dzieckiem nad jego emocjami, samooceną oraz umiejętnościami społecznymi i komunikacyjnymi.
W terapii mutyzmu wybiórczego niezwykle istotna jest rola rodziców. Nie mogą oni zmuszać dziecka do mówienia ani wyręczać go w sytuacjach, gdy musi się wypowiedzieć. Zamiast tego powinni skupiać się na dawaniu dziecku poczucia, że jest kochane i akceptowane.