Twoje dziecko nie rośnie? Dowiedz się co może być tego powodem

Na to jaki wzrost osiąg­nie nasze dziecko będzie miało wpływ kil­ka czyn­ników. Bard­zo istot­na jest w tym przy­pad­ku dieta, tryb życia, akty­wność fizy­cz­na, a nawet ilość snu czy poziom stre­su. Trze­ba jed­nak pamię­tać, że decy­du­jącą rolę odgry­wa­ją tutaj geny, to w nich zapisany jest nasz indy­wid­u­al­ny „har­mono­gram” wzros­tu. Jeśli zatem w rodzinie prze­waża­ją oso­by niskie, nie należy oczeki­wać, że dziecko będzie miało wzrost koszykarza.

1. Zaburzenia wzros­tu u dzieci

2. Zaburzenia wzras­ta­nia — co może być przy­czyną niskiego wzros­tu dziecka?

3. Choro­by powodu­jące zaburzenia wzrostu

4. Zaburzenia wzros­tu u dzieci a choro­by genetyczne

5. Zaburzenia wzros­tu u dziec­ka — jak kon­trolować wzrost malucha?

6. Jak zbadać czy za niskim wzrostem nie stoi choro­ba genetyczna?

7. Nauczmy dzieci tolerancji

 

Zaburzenia wzrostu u dzieci

Wzrost dziec­ka jest sprawą niezwyk­le ważną, dlat­ego wszyscy odpowiedzial­ni rodz­ice powin­ni mieć go pod ścisła kon­trolą. Każdy dodatkowy cen­tymetr świad­czy o tym, że nasza pociecha jest po pros­tu zdrowa, a jej rozwój prze­b­ie­ga prawidłowo.

Tem­po wzros­tu dziec­ka będzie cechą indy­wid­u­al­ną. Nie popada­jmy więc w para­no­ję, jeśli zauważymy, że nasza cór­ka jest nieco niższa od swoich koleżanek — na pewno nie jest to jeszcze powód do zmartwień. Jeśli jed­nak zauważymy u malucha jakiekol­wiek zaburzenia wzras­ta­nia — wzrost ten uleg­nie nagłe­mu zahamowa­niu lub różnice między dłu­goś­cią ciała naszego dziec­ka, a jego rówieśnika­mi staną się wyraźne, warto udać się po poradę do spec­jal­isty, gdyż może to być objaw jakiejś poważnej choroby.

Zaburzenia wzrastania — co może być przyczyną niskiego wzrostu dziecka?

Jak już wspom­ni­ano tem­po wzros­tu będzie zależeć m. in. od diety. Dziecko, które­mu zabraknie określonych skład­ników odży­w­czych, a w tym biał­ka, wit­a­min, makro i mikroele­men­tów może mieć zaburzenia wzros­tu. Każdy rodz­ic powinien więc zwró­cić uwagę na to, co kładzie swo­je­mu malu­chowi na talerzyku. Dieta naszego dziec­ka powin­na być uroz­maicona, a nie monot­on­na. Postara­jmy się wyro­bić w nim nawyk zdrowego odży­wia­nia. Zachę­ca­jmy do jedzenia warzyw, owoców, nabi­ału i ryb, ograniczmy za to spoży­cie batoników, chip­sów i innych słodyczy.

Nieste­ty maluchy więk­szość swo­jego wol­nego cza­su spędza­ją dziś przed ekranem telewiz­o­ra lub kom­put­era, zami­ast w ruchu, na świeżym powi­etrzu. Skończmy z tym! Wyciąg­ni­jmy swo­je dziecko na row­er lub pogra­jmy z nim w piłkę. Ruch wyz­woli w nim energię i pobudzi apetyt. To wszys­tko będzie miało z kolei bard­zo pozy­ty­wny wpływ na jego wzrost.

Zad­ba­jmy też o to, aby malec porząd­nie się wysyp­i­ał oraz nie był narażony na niepotrzeb­ny stres. Negaty­wne emoc­je i brak snu mogą spowodować zaburzenia wzros­tu u naszego dziecka.

Choroby powodujące zaburzenia wzrostu

Współczes­na medy­cy­na zna wiele chorób, które będą powodowały zaburzenia wzras­ta­nia. Przy­czyną spowol­nionego wzros­tu dziec­ka może być:

• ast­ma
• zaburzenia hor­mon­alne
• nietol­er­anc­je pokarmowe
• choro­by serca
• choro­by nerek
• choro­by wątroby

Szuka­jąc przy­czyn spowol­nionego roz­wo­ju fizy­cznego dziec­ka warto wybrać się wiec do spec­jal­isty — endokrynolo­ga, nefrol­o­ga, czy kariologa.

Zaburzenia wzrostu u dzieci a choroby genetyczne

Nis­ki wzrost naszej pociechy może być też wynikiem choro­by gene­ty­cznej. Najczęst­szą przy­czyną nisko­rosłoś­ci u dziew­czynek jest zespół Turn­era – choro­ba gene­ty­cz­na pole­ga­ją­ca na częś­ciowej lub całkowej utra­cie jed­nego z dwóch chro­mo­somów X. W jej prze­biegu obok niewielkiego wzros­tu pojaw­ia­ją się również zaburzenia płodności.

Achon­droplaz­ja będzie kole­jną przy­czyną niskiego wzros­tu u dzieci. Mutac­ja gene­ty­cz­na, która ją powodu­je prowadzi do zaburzeń roz­wo­ju układu kost­nego, a w kon­sek­wencji karłowatości.

Co ciekawe nis­ki wzrost może wys­tępować również u dzieci dotknię­tych mukowis­cy­dozą lub boryka­ją­cych się z chorobą trzewną (celi­ak­ią).

Z uwa­gi na fakt, że przy­czyną niskiego wzros­tu dziec­ka może być choro­ba gene­ty­cz­na, warto w takiej sytu­acji zasięgnąć opinii gene­ty­ka. Nie bójmy się iść z dzieck­iem do porad­ni gene­ty­cznej. Gene­tyk jest takim samym lekarzem jak pedi­atra czy kardiolog.

Zaburzenia wzrostu u dziecka — jak kontrolować wzrost malucha?

Każde dziecko prze­chodzi co jak­iś czas tzw. bilanse zdrowia, czyli pro­fi­lak­ty­czne, okre­sowe bada­nia lekarskie. Pier­wszy taki bilans wykonu­je się już u kilkud­niowego noworod­ka, a potem u dzieci w wieku 2, 4, 6, 10 lat i oczy­wiś­cie u młodzieży, aż do ich pełno­let­noś­ci. W trak­cie bilan­su lekarz nanosi wagę i wzrost dziec­ka na tzw. siatkę centy­lową. Pozwala ona w sposób bard­zo obiek­ty­wny ocenić jego fizy­czny rozwój i wych­wycić ewen­tu­alne zaburzenia wzrostu.

Dziecko moż­na mierzyć również samodziel­nie w domu. Jak to zro­bić? Wystar­czy, że maluch stanie przy futrynie drzwi, a my zaz­naczymy pisakiem kreskę na wysokoś­ci czub­ka jego głowy. Robiąc to reg­u­larnie będziemy mieli pełną kon­trolę nad jego wzrostem, a dziecko fra­jdę, gdy zauważy, że kresecz­ka za każdym razem jest wyżej niż poprzednio.

Jak zbadać czy za niskim wzrostem nie stoi choroba genetyczna?

W diag­nos­tyce chorób gene­ty­cznych bard­zo skutecznych narzędziem jest badanie WES.

Badanie WES jest wskazane w sytu­acji, w której u dziec­ka ist­nieje wiele niespecy­ficznych objawów, a ich przy­czyny nie udało się do tej pory ustal­ić, w tym prob­le­my doty­czące wzrostu.

Badanie WES jest wykony­wane tech­nologią NGS, która pozwala na szczegółowe poz­nanie budowy każdego z genów. To szansa na wykrycie nawet rzad­kich zmi­an, które u danej oso­by mogą prowadz­ić do roz­wo­ju objawów choro­by genetycznej.

Badanie WES sprawdza sek­wenc­je kodu­jące w aż 23 tysiące genów w ciele człowieka czyli cały eksom człowieka

Nauczmy dzieci tolerancji

O tym, że dzieci potrafią być okrutne doskonale zda­je­my sobie sprawę. Nieste­ty uczniowie o niższym wzroś­cie nie mają w szkole łatwego życia. Częs­to są przezy­wane i dyskrymi­nowane przez swoich rówieśników. Warto uświadomić więc dzieciom, że każdy z nas jest inny. Różn­imy się kolorem oczu, włosów, skóry oraz wzrostem. To właśnie ta odmi­en­ność spraw­ia, że każdy z nas może czuć się wyjątkowy i nie powin­na być ona powo­dem do drwin czy wytyka­nia palcami.

Autor: Natalia Jeziors­ka — redak­tor medyczny
Zdję­cie: Pixabay.com