Badania na padaczkę: kiedy je wykonać i jak się przygotować
Padaczka nie zawsze ujawnia się spektakularnym napadem; bywa, że zaczyna się od „luk w czasie”, dziwnych doznań węchowych czy porannego szarpania mięśni. Skuteczna diagnostyka to właściwy moment zgłoszenia się na badania i rozsądne przygotowanie, które zwiększa wiarygodność wyników i skraca drogę do rozpoznania.
Spis treści
Badania na padaczkę: kiedy warto je wykonać?
Badania na padaczkę zleca się po pierwszym niesprowokowanym napadzie, po nawrotach epizodów o niejasnym charakterze (omdlenie z drgawkami, „zamyślenia”, nagłe utraty kontaktu), po urazie głowy, udarze lub przy podejrzeniu infekcji OUN. Wskazaniem są też objawy ogniskowe (np. połowicze drętwienia), nowy, postępujący ból głowy, nagłe pogorszenie pamięci lub rodzinne występowanie napadów.
Pilnie działać warto, gdy napad trwa ponad 5 minut, następują serie napadów, doszło do urazu, pacjent ma gorączkę, jest w ciąży lub jest w immunosupresji. Szybka ocena zmniejsza ryzyko powikłań i pozwala lepiej uchwycić zmiany w badaniach.
Badania na padaczkę: pierwsze kroki po napadzie
Po epizodzie zapewnij bezpieczeństwo, nie wkładaj nic do ust, mierz czas. Wezwij pogotowie, jeśli napad się przedłuża, powtarza lub doszło do urazu. W ciągu kilku dni umów konsultację; przydatne są zapis wideo, opis przebiegu (początek, ruchy, kolor skóry), lista leków, używek i brak/deficyt snu.
EEG najlepiej wykonać w 24–72 godzinie od napadu. Do czasu oceny medycznej powstrzymaj się od prowadzenia pojazdów i pracy na wysokości. Nie odstawiaj samodzielnie leków; o zmianach decyduje lekarz.
Jakie Badania na padaczkę zleca neurolog?
EEG (rutynowe, ze snem, po deprywacji snu, holter 24–72 h, wideo-EEG) rejestruje czynność bioelektryczną mózgu. Może ujawnić iglice/fala-iglica (np. 3 Hz w napadach nieświadomości) lub zmiany skroniowe w padaczce ogniskowej; prawidłowe EEG nie wyklucza rozpoznania. Przygotowanie: umyte, odtłuszczone włosy, ograniczenie kofeiny, przyjęcie leków zgodnie z zaleceniem; w wariancie z deprywacją — skrócony sen.
Rezonans MRI wykrywa zmiany strukturalne (skleroza hipokampa, malformacje korowe, guzy, blizny poudarowe); TK przydaje się w ostrym urazie lub podejrzeniu krwawienia. Badania krwi (glukoza, sód, wapń, magnez, parametry wątroby/nerek, toksykologia) pozwalają wykryć czynniki prowokujące — np. hiponatremia <125 mmol/l sprzyja drgawkom. EKG różnicuje omdlenia (np. wydłużony QT), a punkcja lędźwiowa i p/ciała neuronalne są rozważane przy zapaleniu OUN/etiologii autoimmunologicznej. Interpretacja łączy obraz i objawy: ognisko w płacie skroniowym + deja vu i automatyzmy wzmacnia podejrzenie napadów skroniowych.
Badania na padaczkę a objawy: co powinno zaniepokoić?
Powtarzające się „zamyślenia” z przerwą w kontakcie, poranne mioklonie, deja vu o intensywnym charakterze, nagłe odczucia zapachowe, przygryzienia bocznej części języka, mimowolne oddanie moczu, wydłużona senność po epizodzie — to sygnały, by rozważyć Badania na padaczkę. Alarmowe są też nowe objawy ogniskowe, pogorszenie w ciąży i każdy napad trwający >5 minut.
FAQ
Czy EEG zawsze potwierdza padaczkę?
Nie. U części chorych EEG między napadami bywa prawidłowe; czułość rośnie po deprywacji snu lub w długotrwałym monitoringu. Powtórzenie badania zwiększa wykrywalność zmian.
Jak przygotować się do EEG?
Umyj włosy, nie używaj lakierów ani olejków, ogranicz kofeinę. Leki przyjmuj zgodnie z zaleceniem; jeśli zalecono niedosypianie, śpij krócej. Zabierz listę leków i opis napadów.
Kiedy wybrać MRI, a kiedy TK?
TK przydaje się w ostrych stanach (uraz, krwawienie). MRI lepiej pokazuje drobne ogniska, sklerozę hipokampa i malformacje. O wyborze decydują objawy i dostępność.
Po jakim czasie wykonać badania po pierwszym napadzie?
EEG najlepiej w 24–72 godziny, bo wtedy częściej wychwytuje nieprawidłowości. Badanie obrazowe pilnie, jeśli są objawy ogniskowe, gorączka, uraz lub immunosupresja.
Czy pojedyncze omdlenie wymaga diagnostyki padaczki?
Zależy od przebiegu. O mdleniu kardiogennym myślimy przy kołataniu serca i szybkim powrocie do pełnej świadomości; o napadzie — przy przygryzieniu bocznej części języka i długiej dezorientacji. Wątpliwości rozstrzyga lekarz.

